Зvvд

Амралтын eдрvvдээр хeдee явж хоноод ирсэн болохоор гайгvй амарсан ч юмуу урд шeнe сайхан зvvд зvvдлээд eглee 04:50-ийн vед сэрээд нойр нэг хэсэгтээ хvрэхээ байчихав. Зvvдээ бодохоор нэг л сайхан. Яагаад сэрчихэв дээ гэж харамсах ч шиг. “Хэвийн” нeхцeлд би зvvдлэхээрээ нэг бол ямар ч утга учир нь олдохгvй, тайлбарлахад хэцvv, сэрээд санахааргvй юм, эсвэл хeeсрeн давалгаалах задгай тэнгис, уулын тvргэн урсгалт гол, за тэгээд байгалийн сvр хvчний eмнe хvн хэн ч биш гэдгийг мэдрvvлсэн, тэвдvvлсэн, айлгасан юмс, vзэгдлvvд, бас хамгийн муухай нь хар дарсан зvvд зvvдэлдэг байв”. Гэтэл энэ удаад огт eeр.

Нэвсийсэн цагаан цас, мeнх ногоон аварга гацуур модод, цэвэр тунгалаг агаар, халуун кофегоо гартаа бариад, номоор дvvрсэн хvнд vvргэвчээ vvрээд ялимгvй бeхийн яаран алхах оюутнууд... Энэ бол vнэхээр сургуулийн маань кампус байлаа.

Одоо Мичиганд цас орох болоогvй ч намар оройн сэрvvн бороо цас болж хувиртал ялимгvйхэн хугацаа л шаардлагатай байгаа. Талархлын баярын дараагаас эхлээд л цас ордог. Нэг eглee сэрэхэд л нэвсийсэн их цас дарчихсан байдагсан. Багш нараас, оюутан ахуй цагийн найз нараас ирсэн э-мэйлvvдэд eгvvлснийг нь бодоод хэвтсэн юм, тэгээд л энэ бvхэн зvvдэнд орсон юм болов уу даа. Оюутны амьдралаа санасных ч юмуу eнeeдeр тэр чигтээ дахиад оюутан болмоор ч юм шиг санагдсан eдeр болж eнгeрч байна. Сурч байхад тvргэхэн тeгсeeд ажиллах юмсан гэж бодогддог. Харин ажил хийх явцад заримдаа оюутны ширээгээ санах л юмдаа. Oдeр тутам нэгэн хэвийн завгvй амьдралаар явахаар сvvлдээ eeрт зарцуулах, сурч боловсроход зориулах цаг зав багасдагаас тэр юм болов уу. Эсвэл магадгvй академик орчны сайхан хэзээ нэгэн цагт хvнд зvгээр л vгvйлэгдэхээр тэр байхдаа.